Λόγια ανίκανου: "Μην ειν' η ατυχία?"

Μετά το παίχνιδι της Εθνικής και την απαράραδεκτη εμφάνιση πολλοί έσπευσαν να κρυφτούν πίσω απο την διαιτησία του Κ. Ντε Μπλέκερε. Το πόσο μας αδίκησε με την κόκκινη κάρτα ήταν αυτό που έφερε το αρνητικό αποτέλεσμα. Λίγοι ήταν αυτοί που στάθηκαν στην εμφάνιση της Εθνικής, και αυτοί που θέλησαν να πουν οτι η εμφάνιση ήταν αυτό που έφταιγε, κατηγορήθηκαν ως "γραφικοί", ως φίλαθλοι που θέλουν μόνο να γκρινιάζουν και ξεχνάνε τα όσα όμορφα μας έχει προσφέρει αυτή η ομάδα.

"Το παιχνίδι με τη Μολδαβία θα ειναι εύκολο", "Πρέπει να κερδίσουμε με πολλά γκολ ώστε να έχουμε πλεονέκτημα, σε περιπωση ισοβαθμίας, στη διαφορά τερματων", έλεγαν πολλοί. Το πόσοι το πίστευαν πραγματικά δεν ξέρω. Ας προσγειωθούμε λίγο. Ναι, η Μολδαβία είναι ομάδα που δύσκολα μπορεί να απειλήσει ακόμα και την χείροτερη ομάδα της Superleague. Αλλά μήπως η Εθνική έχει δείξει κάτι καλό τελευταία? Μήπως η Εθνική εμπνέει την εμπιστοσύνη ότι μπορεί να κερδίσει εύκολα κάθε υποδεέστερο αντίπαλο? Με βάση τις εμφανίσεις της στα τελευταία παιχνίδια θα έδινα αρνητική απάντηση. Και αναρωτιέμαι: Κανείς δεν θορυβήθηκε απο την εμφάνιση της Εθνικής στο προηγούμενο Ευρωπαικό?

Τι να φταίει άραγε? Να πω οτι οι παίκτες κορέστηκαν απο τους πολλούς τίτλους, θα ειναι το λιγότερο αστείο. Δεν λέω, κερδίσαμε ένα ευρωπα'ι'κο, δεν είναι δα και μικρό πράγμα. Αλλά υποτίθεται ότι αυτό θα μας βοηθούσε και θα μας ανύψωνε το ηθικό ώστε να παρουσιαζόμαστε καλύτεροι στο μέλλον. Αυτό που εγώ βλέπω εδώ και αρκετό καιρό είναι η καχυποψία και η αρνητική αντιμετώπιση από πολλούς διεθνείς ποδοσφαιριστές όσον αφορά το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα. Δείχνουν ότι ούτε σε αυτούς αρέσει η εμφάνιση της ομάδας και ότι θέλουν να κάνουν κάτι καλύτερο. Πολλοί (Σαμαράς, Κατσουράνης, Αμανατίδης), έχουν επανειλλημένως εκφράσει την δυσαρέσκεια τους. Το που πάνε τα "καρφιά" που στέλνουν, αυτοι το ξέρουν καλύτερα, απλά επιβεβαιώνουν αυτά που σκέφτεται ο φίλαθλος κόσμος βλέποντας την Εθνική ομάδα. Και πώς να τους κατηγορήσεις άλλωστε ύστερα απο το χθεσινό κάζο.

Το να γινόμαστε προπονητές και να σχολιάζουμε τις επιλογές του προπονητή είναι εύκολο... Πολύ εύκολο. "Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο προπονητής", θα πει κάποιος. Και θα συμφωνήσω. Κάτι περισσότερο ξέρει κάποιος που ενημερώνεται για το τι γίνεται στο Ελληνικό πρωτάθλημα, ποιοι παίχτες παίζουν και αποδίδουν καλά στο οποιοδήποτε πρωτάθλημα παιζουν και τα σχετικά. Ε, μάλλον ο κ. Ρεχάγκελ έχει σταματήσει να ασχολείται. Κάποιος πρέπει να τον ενημερώσει οτι ο Τζιόλης δεν έχει ομάδα και δεν παίζει ούτε στα οικογενειακά διπλά της ομάδας η οποία απλά τον αφήνει να προπονείται. Πρέπει κάποιος να τον ενημερώσει οτι η απόδοση του Χαριστέα τα τελευταία χρόνια είναι κάτω του μετρίου στις μέτριες ομάδες του εξωτερικού που αγωνίζετε πλέον.

Δεν λέω ότι πρέπει να διώξουμε τον Ρεχάγκελ. Ας τον κρατήσουμε, να τον προσκηνάμε, να του κάνουμε και ένα αγαλμα και δύο αμα θέλετε. Απλά, ας πάρουμε και έναν προπονητή που να ασχολείται ενεργά και να ενημερώνει τον κ. Ρεχάγκελ για το τι συμβαίνει και για το τι θα ήταν καλύτερο να κάνει σε κάθε παιχνίδι. Και ας λέμε ότι ο Ρεχάγκελ είναι ο προπονητής για να μην στεναχωριέται κανείς. Ας τον κρατήσουμε μέχρι να του μειωθεί η όραση τόσο ώστε να μην μπορεί να ξεχωρίσει τα χρώματα από τις φανέλες των ομάδων στο γήπεδο. Από τις αντιδράσεις του στον πάγκο σε κάθε παιχνίδι, αντιλαμβανόμαστε οτι δεν απέχει και πολύ από αυτό. Και για να μην ξεχνιομαστε, να το πουμε αλλη μια φορα: "Με την Μολδαβια παιζαμε"(88η στην καταταξη της FIFA)!

p.s. Συγχαρητήρια στην Εθνική ομάδα Μπάσκετ! Με αυτούς ΝΑΙ, αξίζει να ασχολούμαστε.